hoe koffie uit het bos ons leert wat écht vruchtbaar is

Tijdens onze reis naar Bolivia werden we opnieuw met onze neus in de bladeren gedrukt. Letterlijk. Want daar, tussen de koffiestruiken, ontdekten we hoe een bos leeft, groeit, ademt… en zichzelf voedt.

De boeren daar? Die dansen niet om het systeem heen. Ze zijn het systeem.

De bomen laten hun bladeren vallen precies op het moment dat de koffieplanten ze nodig hebben.

Niet te vroeg. Niet te laat. Alsof de natuur een klok draagt.

Het resultaat: een levende bodem. Eén grote composthoop vol leven.

🌱 De bodem leeft. En hóé!

We zagen het met eigen ogen:

• Bladeren die verteerden tot een dikke, voedzame humuslaag
• Bodem vol schimmels, microben, wormen, spinnen, duizendpoten
• Wandelende takken (ja echt), muggen (helaas ook), bijen, vlinders

Elke laag leeft van de vorige.
Elke diersoort draagt iets bij.
Het bos is niet decor, het is architect.

💸 Geen kunstmest, geen uitputting – wél overvloed

Kunstmest? Onbetaalbaar geworden met de olieprijzen van nu (ja reminder: kunstmest wordt gemaakt van aardogas, hallo CO2 👋).
Maar deze boeren hebben het niet nodig. Hun bodem ís de mest.
En sterker nog: hoe langer ze dit doen, hoe rijker de grond wordt. 💚
Jaar na jaar. Oogst na oogst. Slok na slok.

☕ Koffie die beschermd wordt door bomen

De bomen in het systeem doen meer dan voeden:

• Ze beschermen tegen vorst, droogte, extreme regen
• Ze houden het microklimaat stabiel
• Ze geven schaduw en houden de bodem koel
• En ja: ze zorgen voor die perfecte stikstofgift, exact op het juiste moment

En dus…

We staan daar.
Tussen de bomen.
In het hart van een systeem dat klopt.
En we kunnen het niet laten.
We doen een vreugdedansje.
Op de composthoop. 💃🌿

📸 PS: In de visual hieronder zie je precies hoe dit ecosysteem werkt: van bladval tot boon. Een kringloop waar je u tegen zegt. En die ons nederig én blij maakt.

Enjoy!

Jop & Team Brute Bonen