Vroeger bestond er een rubriek in het NS Spoor magazine met de kop Hartkloppingen. Een smakelijke rubriek hartstochtelijke oproepjes van reizigers die de vonk in elkaars ogen zagen en elkaar daarna uit het oog zijn verloren. Het had niet veel gescheeld of Brute Bonen had mee kunnen doen, met de volgende oproep:

“Je zat tegenover me in de trein toen ik “terloops”  je gesprek opving. Bellend met je vriendin, hing je de vuile was buiten over je vorige werkgever. Je had opgezegd. Het was tijd voor een baan die wél relevant was voor je CV. “Maar waar vind ik een baan waar je je bezig kan houden met duurzaamheid en de impact van de mens op de natuur?” verzuchtte je. Ik, blauw shirt, spijkerbroek, Brute Bonen tote-bag. Zat kwistig te scrollen op m’n telefoon, alsof ik niets opving. Ik heb misschien wel de perfecte job voor je. Bel je me? Contactgegevens bekend bij redactie“

NEW TEAM MEMBER

Gelukkig sprak ik haar wél aan in de trein en wisselden we gegevens uit. Een week later sparden we over de duurzame koers die we met Brute Bonen willen varen, het behalen van onze B Corp-status en hoe dit aansluit op haar master. En ook nog eens gek op koffie! Deze job-match was meant to be! Niet veel later tekende Lisanne voor de functie Sustainability Officer bij Brute Bonen. 🥳 Welkom Lisanne!